🔴 مسجدی بودن؛ شاخصه ی مردمی بودن!
\n
🍀 در جامعه ی اسلامی محله محور و مسجد پایه، مسجد از جایگاه بلند و رفیعی برخوردار می باشد. زیرا حلقه ی وصلی است بین توده مردم با حاکمیت و مدیران ریز و درشت کشور.
\n
⁉️ سؤال اساسی اینجاست؛ که چه میزان از مسئولین محترم بمعنای واقعی مسجدی هستند و حد اقل یک وعده از سه وعده ی نماز را در مساجد به جماعت اقامه می کنند؟
\n
البته ممکن است خودشان تمایل داشته باشند؛ اما مسائل امنیتی و یا حصار محافظین اجازه این امر را نمی دهد.
\n
ولی آنچه حضرت امیر المؤمنین علی علیه السلام در نسخه ی منحصر به فرد مدیریت اسلامی (نامه ۵۳، عهدنامه مالک اشتر) بیان فرموده اند تأکید براینست که حصار محافظین را نیز باید شکست و به درون اجتماعات مردم راه یافت و زمینه ی ارتباط گیری سهل و آسان برای آحاد مردم با مدیران و‌مسئولان را فراهم ساخت. و این کاری است که به راحتی از نقش و کارکرد اصلی مساجد برقرار و طراز بر می آید.
\n
بنابراین ادعای مردمی بودن و شعار مردمی دادن امری است آسان، اما آنچه بواقع شاخصه اصلی مردمی بودن کارگزاران نظام است، شکستن حصار خود برتر بینی، و تواضع و فروتنی در برابر مردم با حضور مستمر در مساجد است.
\n
لازم به یاد آوری است که در سالهای اول پیروزی انقلاب یکی از شاخصه ها و بلکه افتخارات مدیران و مسئولان؛ مسجدی بودن و ارتباط مستقیم و روان با اهالی مساجد بود.